Dün gece kitabımı okuduktan sonra bir süre uzandım yatağıma ve gözlerimi kapattım, sadece düşündüm. Bir şeyleri düşünürken aklıma birden kendi çocukluğum geldi. Gördüğüm küçüklük resimlerim, hatırladığım kadarıyla küçükken yaptıklarım gözümün önüne geldi aniden.
Bunları düşünüp gülümserken kendime dedim ki: Keşke küçükken yaşadığımız her şeyi şimdi hatırlayabilsek. Acaba bundan 10 yıl sonra da yaşadığımız şeyleri unutur muyuz? Güzel ve hiç unutulmayacak günlerimiz dışında hatırlayacağımız çok şey olacağını düşünmüyorum. Fakat bir 10 yıl sonra da bugünleri her ayrıntısıyla hatırlamak isteyeceğiz diye düşünüyorum.
İnsanın küçüklüğünü hayal etmesi çok garip bir duygu uyandırıyor içinde. Genelde herkes alışıktır geleceğini düşünmeye, hayaller kurmaya falan ama geçmişinizi, küçüklüğünü hayallemek, geleceği hayal ederken hissettiklerinizden çok daha farklı ve güzel duygular. Nasıldım, neler yapıyordum ve bol acabalarla dolu sorular kafanızın içerisinde dört dönüyor.
Keşke o günlere dönebilsem diyemiyorum ama o günleri çok net hatırlamak isterdim. Neyse ki, hiç olmadı yaşadığım ilkleri, yaptığım deli dolu ve hiç unutulmayacak günlerimi, muzurluklarımı az çok hatırlayabiliyorum. Bu kadarı bile insanı içten gülümsetiyor.
0 yorum:
Yorum Gönder