Düşünüyorum... her zaman yaptığım gibi ve her seferinde düşündüğüm şeyi. Her seferinde de bir anlam veremiyorum. Bir insan asla nefret ettiği bir dünya içerisinde yaşamak istemez. Hiç kimse bunu tercih etmez. Peki bunu neden başkaları düşünemiyor?

İstiyorum... her zaman istediğim ve hiçbir zaman da istemekten vazgeçmeyeceğim şeyi: Hayallerimi. Herkesin kurduğu bir dünya vardır. Benim dünyam, benim gibi farklı. Sadece isteyenlerin yaşayabileceği, nefretin olmayacağı bir dünya burası.

Uyumak ve hiç uyanmamak istiyorum. Nefes almak gittikçe zorlaşıyor. Nefes aldıkça terk edilecek, bir kenara atılacakmış gibi hissediyorum. Hayır, gerçekten bu kadarı yeter!

Ağlıyorum... her seferinde karşılaştığım bu duygu, bu his beni her defasında ağlatıyor. Ve hayatımın sonuna kadar da gözlerimin içinde akmaya hazır bir gözyaşı gibi saklanacak. Buna rağmen, yine de alışamıyorum.

Susun ve ağlamamı izleyin, sadece... sadece beni sevin istiyorum.

gözyaşı· hayaller· terk edilen gözyaşı· terk etmek

Terk Edilen Gözyaşı

Düşünüyorum... her zaman yaptığım gibi ve her seferinde düşündüğüm şeyi. Her seferinde de bir anlam veremiyorum. Bir insan asla nefret ettiği bir dünya içerisinde yaşamak istemez. Hiç kimse bunu tercih etmez. Peki bunu neden başkaları düşünemiyor?

İstiyorum... her zaman istediğim ve hiçbir zaman da istemekten vazgeçmeyeceğim şeyi: Hayallerimi. Herkesin kurduğu bir dünya vardır. Benim dünyam, benim gibi farklı. Sadece isteyenlerin yaşayabileceği, nefretin olmayacağı bir dünya burası.

Uyumak ve hiç uyanmamak istiyorum. Nefes almak gittikçe zorlaşıyor. Nefes aldıkça terk edilecek, bir kenara atılacakmış gibi hissediyorum. Hayır, gerçekten bu kadarı yeter!

Ağlıyorum... her seferinde karşılaştığım bu duygu, bu his beni her defasında ağlatıyor. Ve hayatımın sonuna kadar da gözlerimin içinde akmaya hazır bir gözyaşı gibi saklanacak. Buna rağmen, yine de alışamıyorum.

Susun ve ağlamamı izleyin, sadece... sadece beni sevin istiyorum.

''Yoruldum, yıkıldım, dağıldım, saklandım, gizlendim, yok oldum'' diye sayıklıyorum artık içimden kendime. Kendimi yok sayıyorum artık dünya sınırları içerisinde. Kendimi kendimde arıyorum, bulamıyorum. Artık kalbimin atışlarını duyamıyorum. Eskiden bunu yalnızlığımı bağlardım, hissizleşmeme bağlar, alıştığımı söyler geçerdim. Fakat artık bunların ikisi de yok. İkisinden daha öte, daha acı bir şey var. Bedenim terk edildi, kalbim terk edildi, ruhum... Ruhum zaten yapayalnızdı.

İnsanlar neden terk eder ya da neden terk edilir, bilmiyorum. Pişmanlıktan mı terk eder, çaresizlikten mi terk edilir; yoksa istediği için mi terk eder, isteyerek mi terk edilir. Her şey terk edilmişlik kokusunu taşıyor artık üzerinde. Hiçbir şey, hiç kimse kendisi gibi değil. Herkes farklı bir maske, farklı kıyafetler içerisinde dans ediyor sağda solda. Ben ise aralarında sakince yürüyen bir yalnızlık heykeli.

Ruhum donmuş, üşüyorum. İçim titriyor. Ağzımı açsam, sanki sigarayı adeta sonuna kadar çekmişim gibi duman boşalır içimden. Kimse bilemez içimdeki terk edilmişliğin soğukluğu bu. Kimse bilmez içimi ısıtacak, bedenimi ağladığımda ısıtacak ve bunlara sebep olacak tek bir şarkının bile artık olmadığını.

Şarkılarda terk etti beni, hiçbiri anlatmıyor beni.

Her şey gitti, herkes gitti.

Yalnızlık heykelimi ilk kim ziyarete gelecek bilmiyorum. Ben hep aynı yerde kıpırdamadan bekleyeceğim.

heykel· terk etmek· terkediliş· titremek· üşümek· yalnızlık· yalnızlık heykeli

Yalnızlık Heykeli

''Yoruldum, yıkıldım, dağıldım, saklandım, gizlendim, yok oldum'' diye sayıklıyorum artık içimden kendime. Kendimi yok sayıyorum artık dünya sınırları içerisinde. Kendimi kendimde arıyorum, bulamıyorum. Artık kalbimin atışlarını duyamıyorum. Eskiden bunu yalnızlığımı bağlardım, hissizleşmeme bağlar, alıştığımı söyler geçerdim. Fakat artık bunların ikisi de yok. İkisinden daha öte, daha acı bir şey var. Bedenim terk edildi, kalbim terk edildi, ruhum... Ruhum zaten yapayalnızdı.

İnsanlar neden terk eder ya da neden terk edilir, bilmiyorum. Pişmanlıktan mı terk eder, çaresizlikten mi terk edilir; yoksa istediği için mi terk eder, isteyerek mi terk edilir. Her şey terk edilmişlik kokusunu taşıyor artık üzerinde. Hiçbir şey, hiç kimse kendisi gibi değil. Herkes farklı bir maske, farklı kıyafetler içerisinde dans ediyor sağda solda. Ben ise aralarında sakince yürüyen bir yalnızlık heykeli.

Ruhum donmuş, üşüyorum. İçim titriyor. Ağzımı açsam, sanki sigarayı adeta sonuna kadar çekmişim gibi duman boşalır içimden. Kimse bilemez içimdeki terk edilmişliğin soğukluğu bu. Kimse bilmez içimi ısıtacak, bedenimi ağladığımda ısıtacak ve bunlara sebep olacak tek bir şarkının bile artık olmadığını.

Şarkılarda terk etti beni, hiçbiri anlatmıyor beni.

Her şey gitti, herkes gitti.

Yalnızlık heykelimi ilk kim ziyarete gelecek bilmiyorum. Ben hep aynı yerde kıpırdamadan bekleyeceğim.