Yalnızlığım yine dans ediyor gözlerimin önünde. Acı çektirmeye çalışıyor bana yine. Çaresiz bırakıyor beni. Kollarının arasına alıp, beni kendisine ait etmeye çalışıyor. Yapabilir miyim? Yalnızlığıma kendimi teslim edip, kendi ellerimle kendimi bir hiç uğruna karanlıklara gömebilir miyim? Bilmiyorum.
Ah be yalnızlığım. Neden dansını bölüp arada sırada bana bakıyorsun öyle. Masummuş numarası yapma bana, inanmayacağım sana. Gelmeyeceğim yine yanına. Katılmayacağım o çirkin oyununa. Kendimi sana teslim edemem. O kadar güçsüz müyüm? Bu sessizlik, bu etrafın bomboşluk hali ve sadece buzdolabının gıcırdayışı, beni sana teslim edemez. Alıştım ben, yalnız kalmaya, kendi sessizliğimde kaybolmaya.
Ah be yalnızlığım. Bakma bana öyle, çaresiz kalıyorum. Yapacak bir şey yokmuş, bir çözüm yolu daha yokmuş gibi davranma. Belki birazdan o gelecek ve sen gideceksin. Bekleyeceğim onu ve beni senin bu kötü oyununun içinden, güçlü elleriyle çıkaracak. Şu an sana gelmememin ve senin oyununa katılmamamın tek nedeni; onun yanımda olduğunu hissetmem. O hep yanımda. Belki bu sessizlik de o yüzdendir. Bu yalnızlık o yüzdendir. Etraftaki her şey bizi baş başa bırakmak için kendi kabuklarına çekildi. Bizi rahat bırakmak için, birbirimize teslim olalım diye.
0 yorum:
Yorum Gönder