Yalnızlığa Seyahat

Çok şey istediğimi düşünüyorum çoğu zaman. Fakat istediğim tek şey sadece birazcık mutluluk ve huzur. İnsanlar; kafasını dağıtmak, yorgunluğunu üzerinden atmak ve yalnızlığını bir kenara atıp, sevdiğiyle beraber güzel vakit geçirmek için tatile gider. Ben ise, çıktığım yoldan, geçirdiğim tatilin en ufak anında bile yalnızlığımı yanımdan ayırmadım.

Yalnız olmayı ben mi istiyorum? Hayır! Kim ister ki yalnız kalmayı, mutsuz olmayı? Bu istenilecek bir durum olsaydı eğer, ben yine bunu isteyecek en son kişi olurdum. Hele ki bir de bu mutsuzluğu ve yalnızlığı, sevgilim yanımda olduğu halde yaşıyorsam, daha ne kadar yalnız olabilirim... İlişkimde, mükemmelliyetçi davranırım. İlişkim mükemmel olsun, hep mutlu olalım demiyorum yine fakat mutsuzluklarımız da her şeye bedel oluyor ve iş yerinden oynuyor. Çoğu zaman bu mükemmeleştirmem de kendi mükemmelliğiyle yalnızlığa seyahat ediyor, o ayrı bir konu.



En çok da, güzel geçmesini dilediğim bir zamanın, istediğim şekilde geçmemesi ve o anı geriye alıp güzel bir şekilde geçmesini sağlamanın da imkansız olması üzüyor beni. Güzel olarak geçmesini istediğim o an kötü, hatta felaket geçtiği zaman o an, o olay içimde bir yük ve huzursuzluk olarak kalıyor. İçimdeki bir çok duyguyu dışarıya vuramadığım, içimden atamadığım gibi, yolcular arasına bu duygu da ekleniyor ve hep beraber bir seyahat daha!

Sürekli gelen mesajlarda bana 'Neden bir türlü neşeli bir şeyler yazmıyorsun?' diye soruyorlar. Bazıları da 'Neden hep yalnızlığı konu alıyorsun?' diyor. Bana mutluluğu yaşattılar, mutluluktan patladım da yazmadım sanki. Mutlu olduğum çok zaman oldu ama sonucu da trafik kazası oldu.

Yalnızlığımı anlamayanlar da var ve asıl anlaması gerekenler de onlar. Ben onlarla hayatımı devam ettiriyor, beni onların mutlu etmesini istiyorum. 'Yalnızlığa Seyahat' ettim dediğimde ''Yalnız mı kaldın?'' sorusu geldi. Cevabımda şu oldu: ''Önemli olan şey yanımda bir sürü insanın olması değil, içimdeki duyguların yalnız olması.''