Sessiz Bir Yalnızlık

Sağım boş, solum boş. Yine yalnızım. Hem ruhen, hem bedenen. Eskiden her yatağıma uzandığımda sağ tarafıma baktığım zaman abimi görürdüm. Şimdi ise üzerinde örtüsü hatta çarşafı bile olmayan, kardeşimin ayıcıklarıyla dolu bomboş bir yatak görüyorum. Sol tarafım ise, sağ tarafımın ve ruhumun boşluğundan, doluluğunu yitiriyor. Görünüş olarak hala dolu ama hissettiklerim o kadar boş ki. 
Bence insanların bir şeyi, bin farklı şekilde görmelerinin nedeni, ruhlarına ve hislerine bağlı. Olay gözlerde değil, içimizde başlayıp, içimizde bitiyor. Ben yalnızken tüm insanların yalnız olduğunu düşünemiyorum mesela. Yalnız olmadığımda da düşünmüyorum doğrusu. Koskoca dünyada sadece ben yalnızmışım gibi hissediyorum. Neden bana yalnız olduğumu hissettirecek insanlar var etrafımda anlamıyorum.


Babam, işleriyle meşgul. Annem, ev işlerinden kendine bile vakit ayıramıyor. Kardeşim, okul, kurs, ödev derken oda benden uzak kalıyor. Ben ailemle sadece uyanıp, uyurken ve sadece akşam yemeklerinde göz göze gelmek istemiyorum. Eğer ailem bile yanımda oldukları halde yalnızsam, arkadaşlarımı, dostlarımı ve sevgilimi bu işe katmıyorum bile.
Yalnızlık, Allah’a mahsus derler. İnanmıyorum. Etrafımda bangır bangır susan o kadar insan varken kendimi nasıl olur da yalnız hissetmem ki? Herkes ilk adımın karşı taraftan gelmesini bekler ve bu böyle sürdüğü sürece her iki tarafta geriye iki adım atar. O geriye olan iki adımın yerine asla üç adım ileri gelmez. 

Yalnız, yalnızlığın hep de kötü yanlarını dile getiririz nedense. Bence yalnızlığın kötü olduğu kadar iyi, çok iyi olduğu tarafları da var. Mesela sessizlik. 
Sessizlik, çoğu insana iyi gelir. Daha rahat dinlersiniz kafanızı. Yapacağınız çoğu şeyi daha kısa sürede sessiz ortamlarda bitirebilirsiniz. Örnek verecek olursak; kitap okurken ve ders çalışırken. Yemek yaparken ve işinizle meşgul iken vs. 
Yalnızlığın iyi yanları da var, ama, yalnızlık her zaman iyi gelmiyor insana. İnsan, tutunabilecek bir dal, bir şeylerini paylaşma gereksinimi duyduğu bir arkadaş, ona aşk dolu gözlerle bakarak gözlerini yalnız bırakmayan iki çift bakış istiyor. 

Yalnızlık, Allah’a mahsus değildir. Yalnızlık, yalnız olduğunu düşünerek, yalnızlığa mahkum olduğunu düşünen insanlara mahsustur.