İnsanlar, insanlığından çıkmış. Hiçbiri, kendi yaptıklarının farkında değil. Bencilce hareket ediyorlar, birbirlerine zarar vermeyi planlıyorlar ve birbirlerinden intikam almak istiyorlar. Bunları sadece kendilerini tatmin etme amaçlı istiyorlar. Etrafı düşünmeden, savurganca.
Hiçbir şeye karışmak istemiyorum. Olan her şeyden uzak kalıp, susmak istiyorum. Hiç hakketmediğim suçlamalar karşısında bile susuyorum, susmak zorundayım.
''Kurunun yanında yaş da yanar'' demişler. Bu sözün doğruluğunu fazlasıyla yaşadım. Yaş iken yananlardanım. Sebepsizce, hiçbir nedeni olmadan elimden alınanlar, yasaklananlar. Bunların karşısında sadece susma hakkımı kullanıyorum. Susuyorum, susmak zorundayım.
Artık her şeyin güzel olduğuna, olacağına inanmıştım. O günlerin geldiğini sanmıştım ama... yanılmışım.
Yine bir köşeye çekilip ağlıyorum. Yine boş boş bakıyorum etrafa. Hiçbir şeyde bir anlam bulamıyorum. Yitirdi her şey anlamını. Yine içimdeki yaşama sevinci alındı. Yine koptum hayattan, uzaklaştım.
Susuyorum ve düşünüyorum. NEDEN BEN?
0 yorum:
Yorum Gönder